اگر رها کند ایام از این قفس ما را

سبوی باده و گلبانگ چنگ بس ما را

شکوفه‏‏ها بشکفتند و باغ پر گُل شد

ولی به برگِ گلی نیست دسترس ما را

«هوا خوش است و چمن دلکش است» و می‏‏خشکد

به دل شکوفة عشق و گلِ هوس ما را

بهار پا به رکاب است و پای ما در بند

رها کنید، خدا را، از این قفس ما را

به حیرتم که در آزار ما چرا کوشند

که کس ندیده در آزار هیچ‌کس ما را

شکوفة هنرم، ظلم بین که گردون کرد

اسیر پنجة یک مشت خار و خس ما را

جز «آسمان» که بود «آشنا»ی اخترِ من

«امید» امید نباشد به هیچ‌کس ما را

اخوان ثالث