بادی وزید و سیب سرخی بر زمین افتاد
اشکی چکید و بر سکون برکه چین افتاد

با های و هوی سرخ صدها سایه ی در هم
در پلک های بسته ی طوفان طنین افتاد

ققنوس های سوخته در خویش رقصیدند
در چشم ها یک جفت گوی آتشین افتاد

چیزی ترک خورد و صدای شیهه ای پیچید
تاریخ هم دید آفتاب از پشت زین افتاد

فواره هایی سرخ تا هفت آسمان رقصان
سخت است اما اتفاقی این چنین افتاد!

کبری موسوی قهفرخی