دوش با یاد تو لیک از تو جدا، تا دم صبح

گریه کردیم من و شمع بُتا تا دم صبح

دور از جان تو ای دوست که دیشب بی‌تو

سنگ می‏‏ریخت به ما ابر بلا تا دم صبح

یاد آن شب که به هم سلسله‌جنبان بودند

شانه و دست من و باد صبا تا دم صبح

بر سرم دوش ز هجران تو کوکب می‏‏ریخت

شب جدا، شمع جدا، دیده جدا تا دم صبح

نه همین دوش که عمری‌ست معلّم شب‌ها

گریه کردم به خدایی خدا تا دم صبح

علی معلم