ز سرگذشتِ چمن دل به درد می آید
ببند پنجره را بادِ سرد می آید

دریغْ باغِ گلِ سرخِ من که در غمِ او
همه زمین و زمان زار و زرد می آید

نمی رود ز دلِ من صفای صورتِ عشق
وگرنه بر آینه بارانِ گرد می آید

به شاهراه طلب نیست بیمِ گمراهی
که راه با قدمِ رهنورد می آید

تو مرد باش و میندیش از گرانیِ درد
همیشه درد به سروقتِ مرد می آید

دگر به سوزِ دلِ عاشقان که خواهد خواند
دلم ز ناله ی بلبل به درد می آید .

فخرالدین فخرالدینی