شبی به خلوتِ پر ماهتابِ من بگذر

ز کوچه‏های گل‌افشانِ خواب من بگذر

بپوش پیرهن سایة مرا بر تن

برو به چشم من از آفتابِ من بگذر

چو شبنمی تو به گلبرگِ بسترم بنشین

ز باغ‏های تَرِ عطرِ نابِ من بگذر

به ابر پارة شعرم سبک چو برگ آویز

ز راه‏های سیاه کتابِ من بگذر

چو موج سدِّ بلند شکیب من بشکن

سفینه‌وار، ز موجِ شتابِ من بگذر

شبی درازترم از شبان تیرة قطب

درونِ وحشتِ من، ماهتابِ من بگذر!

منوچهر آتشی