شکسته های مرا نذر موج های بلا کن

برای ماندن این قایق شکسته دعا کن

مرا که تشنه آ‌‌‌شوب چشم های تو هستم

غروب های غم انگیز عاشقانه صدا کن

میان وسعت دریا که درمیان من افتاد

تنی به آب بزن چون گذشته ها و شنا کن

و تکه های تنم را از آب ها که گرفتی

میان جنگلی از یاس های تازه رها کن

مرا نگاه تو کافی ست تا دوباره برویم

تو هم دوباره مرا از زمین پیر جدا کن

دوباره قایق سبزی بساز از تن زردم

دوباره جسم مرا نذر موج های بلا کن

علی قربان نژاد