طبع ما امشب، غریبی می کند
در تغـزّل ، بی نصیـبی می کند

بـا همه احوال، این طبـع قلیل
آه و افغــان ِ عجیـبی می کند

آوخا... قتـلِ امام صـادق است
کز شرر بر دل، لهیبی می کند

آه و واویلا، که امشب دهرِ دون
شیعـیـان را در غریبـی می کند

بلبل و قمری خموش و جغد شوم
نغمــه‌ های ِ عندلیــبی می کند

گشت خاموش اختری خورشید وار
آسمان هم ، نـا شکیـبی می کند

ابر ، می‌غرّد درین سوک ِ عظیم
رعد هم ، بانگ مهیبی می کند

با زمین دارد جدالی بی بدیل
چنگ بر زلف صلیبی می کند

عیسی گردون نشین از سوز غم
وا نقیبی ، وا نقیبی ، می کند

آن‌قدَر دانم که در سوکش جهان
یـا حبیبی ، یـا حبیبی ، می کند

نیست بر لوحِ دلم جز حرفِ عشق
این جهان، حسرت‌نصیبی می کند

عقـل را بین ! در جدال عـاشقی...
مانده است و خودفریبی می کند

بادۀ غم (ساقی) ام در جام ریخت
کاین‌چنین ، طبعم غریبی می کند

سید محمدرضا شمس