غروب میکنم اما در آسمان خودم
منی که هیچ ندارم بجز جهان خودم

یکی دریچه ی کوچک میان جان دیدم
از آن دریچه رسیدم به بیکران خودم

به راه میکده نه! میزنم به جوی شراب
که خسته گشته ام از این کشانِ کشانِ خودم

سکوت آینه ای را مقابلم بگذار
که بشنوم خبری را هم از دهان خودم

به پُر ستارگیِ عالمت نناز!  خوشَم_
به بی ستارگیِ محضِ کهکشان خودم

طلوع میکنی اما در آسمان کسی
غروب میکنم اما در آسمان خودم

حمزه کریم تباح فر