غزل ترین غزلم چشم پر عطوفت توست
رساترین سخنم جلوه های قامت توست

تو مثل آیه، بلندی بزرگ و والائی
دلم به مسجد شب سرخوش از تلاوت توست

فضای خاطر من از سپیده لبریز است
سپیده ای که به اندازه ی لطافت توست

بهار بی تو ندارد نشان که در این دشت
فرود قافله ی فرودین به دعوت توست

به روی هیچکسی غیر من گشوده مباد
در بهشت که آغوش پر محبت توست

عمران صلاحی