غمت شکسته مرا جانِ در سفر بی‌تو

چگونه؟ از که بگیرم تو را خبر، بی‌تو؟

پناه می‏برم از دستِ غم به خلوتِ شب

نمی‏شود شب سنگین ولی سحر، بی‌تو

تمام پنجره‏ها را به روی خود بستم

بهار، منتظر کیست پشتِ در بی‌تو

مرا به دیدن گل، دیگر اشتیاقی نیست

بهار حتی می‏افتد از نظر، بی‌تو

به راه آمدنت شد سپید چشمانم

و لحظه‌لحظة شب‌ها سیاه‏تر، بی‌تو

چگونه جرأت ماندن به خویش خواهد داد

مرا ستاره ببیند شبی اگر بی‌تو

تویی که شعر مرا می‏بری به اوجِ شکوه

که قول شعر و غزل نیست معتبر بی‌تو

ناصر فیض