موحّدان که به لیل و نهار ساخته‌اند
به یاد زلف و رخ ِ آن نگار ساخته‌اند

به اشک دل‌خوش از آن، رویِ لاله رنگ کنند
به این گلاب، از آن گل، عذار ساخته‌اند

ز لاله‌زار تجلّی ستاره‌سوختگان
چو لاله با جگر داغ‌دار ساخته‌اند

گشاده‌اند جگرتشنگان دهانِ طمع
ز بس عقیق تو را آب‌دار ساخته‌اند!

به وصل زلف و رخ او رسیدن آسان نیست
کلید گنج ز دندان مار ساخته‌اند

به هیچ حیله به آغوش درنمی‌آیی
مگر تو را ز نسیم بهار ساخته‌اند؟!

به رنگ شبنم گل بر زمین نمی‌مانند
کسان که آینه را بی‌غبار ساخته‌اند

توانگرند گروهی که خانه‌ی خود را
ز عکس چهره‌ی خود زرنگار ساخته‌اند

کمند همّت ما نیست نارسا چون موج
محیط عشق تو را بی‌کنار ساخته‌اند

چراغ زنده‌دلی را که چشم بد مَرِساد
نصیب صائب شب‌زنده‌دار ساخته‌اند

صائب