ناخوش احوالی و من خوب تو را می فهمم

مثل یک شهرِ پر آشوب تو را می فهمم

شعله ای سرکشی و در مهِ بعد از باران

مثل یک هیزم مرطوب تو را می فهمم

عرقِ شرم و حیا می چکد از شعرت و من

مثل یک دختر محجوب تو را می فهمم

بین بحبوحه ی یک جنگ و شکستی سنگین

مثل یک لشگر مغلوب تو را می فهمم

زیر سنگینی آوار شکستن هایم

مثل یک #خانه ی مخروب تو را می فهمم

دل سنگ تو نفهمید مرا اما من

مثل یک شیشه ی مرغوب تو را می فهمم

محمد عابدینی