هوا کبود شد این ابتدای باران است
دلا دوباره شب دلگُشای باران است

نگاه تا خلأ وهم می‌کشاندمان
مرا به کوچه ببر این صدای باران است

اگرچه سینه‌ ی من شوره ‌زار تنهایی است
ولی نگاه ترم آشنای باران است

دلم گرفته از این سقف‌های بی‌روزن
که عشق، رهگذر کوچه‌های باران است

بیا دوباره نگیریم چتر فاصله را
که روی شانه‌ ی گل جای پای باران است

نزول آب حضور دوباره‌ی مرگ است
دوام باغچه در های‌های باران است

سلمان هراتی

کانال ما در تلگرام hamghafiebabaran@