چشم واکن که تماشایی دیدار شوم
دیده بگشا که به هوش آیم و بیدار شوم

جلوه کن دخترم، ای خاطره صبح ازل!
تا منِ گمشده‌تر نیز پدیدار شوم

گریه‌ات را غزل شادتری خواهم خواند
اگر از شاعری غصه سبکبار شوم

بی‌شک انگار نبوده است و نبودم به جهان
گرنه در آینه چشم تو تکرار شوم

پدر! آری پدر! آن واژه که خواهم خندید
سال‌ها، هر چه به فرمان تو احضار شوم

دخترم! پنجره‌ی تازه دیدار خدا
چهره بگشا! نکند یکسره دیوار شوم       

علی محمد مودب