ین روزها به هرچه گذشتم،کبود بود
هر سایه ای که دست تکان داد، دود بود

این روزها ادامه ی نان و پنیر وچای
اخبار منفجر شده ی صبح زود بود

جز مرگ پشت مرگ خبرهای تازه نیست
محبوب من چقدر جهان بی وجود    بود

ما همچنان به سایه ای از عشق دلخوشیم
عشقی که زخم و زندگی اش تار و پود بود
 
پلکی زدیم و وقت خداحافظی رسید
ساعت برای با تو نشستن حسود بود

دنیا نخواست ، یا من وتو کم گذاشتیم
با من بگو قرار من این ها نبود، بود؟

عبدالجبار کاکایی