‎ رفتن ِما اتفاق ِناگوار کوچکی ست
باز می گردیم روزی، روزگار کوچکی ست
 
‎می گذاری گاه دور از تو جهان را حس کنم
‎لطف یا قهر است این؟! دورم حصار کوچکی ست
 
‎با مرور دوستی هایم به من اثبات شد
‎هرکه جز تو دوستم شد،دوستدار کوچکی ست
 
‎در تو من دنبال چیزی ماورای شهرتم
‎شاعرت بودن برایم افتخار کوچکی ست
 
‎چون عطارد گرد تو بیش از همه چرخیده ام
‎سوختم،شکر خدا عشقت مدار کوچکی ست
 
‎بارها از پیش رویت رد شدم صیاد پیر
‎می پسندیدی نمی گفتی شکار کوچکی ست
 
‎بعد ساعت ها نگاه و ذوق وترس و شرم و شک
‎انتظار یک تبسم ،انتظار کوچکی ست
 
‎با دعا شاید بدست آوردمت،چون با دعا
‎دست کاری کردن تقدیر کار کوچکی ست

کاظم بهمنی