ﺩﺭ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﺍم ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ
جائی که کنم ﺷﮑﻮﻩ ﺯ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ

ﭼﺎﺩﺭ ﺯﺩﻩ ﺍﺭﺩﻭﯼ ﺧﺰﺍﻥ ﺩﺭ دلِ ﺑﺎﻏﻢ
ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺩﻣﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻠﯽ ﺷﺎﺩ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ

در شهر فلاکت زده و بی در و پیکر
غیر از دغل و جانی و شیاد نمانده

ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺣﺼﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ
ﺑﺮﮔﯽ به ﺗﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﯼ ﺷﻤﺸﺎﺩ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ

آن بلبل شادی که سحر ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﺍﻓﺘﺎﺩ
ﺻﺪ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﺨﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ

ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻋﺴﻞ ﺍﺯ ﺑﺎﻝ ﮐﺒﻮﺗﺮ
ﻣﺮﻏﯽ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﺣﯿﻠﻪ ﯼ ﺻﯿﺎﺩ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ

ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﯿﻨﯽ ﻭ آهسته ﺑﮕﻮئی
ﺍﺯ نام ﺗﻮ هم ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﯾﺎﺩ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ

علی قیصری