گرچه گاهی بالشم از گریه تا فردا تر است

با خیالش خواب هایم شب به شب زیبا تر است

مثل دلفینی به دام افتاده در استخرم، آه!

ظاهراٌ مشغول رقصم، چشم هام امّا تر است

من نه، هرکس خواب اقیانوس را هم دیده است

چشم هایش مثل من تا آخر دنیا تر است

زندگی مثل سیابازی است، آدم هر چقدر

دوستدارانش فراوان تر، خودش تنهاتر است

گاه می گویم که باید چشم هایم را ... ولی

هرچه محکم تر ببندم چشم، او پیداتر است

پانته‌آ صفایی

بر حرب گاه چو ره آن کاروان فتاد

شور نشور واهمه را در گمان فتاد

هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد

بر زخم های کاری تیر و کمان فتاد

ناگاه چشم دختر زهرا در آن میان

 بر پیکر شریف امام زمان فتاد

 بی اختیار نعره هذا حسین از او

سر زد چنان که آتش او در جهان فتاد

 پس با زبان پر گله آن بضعه ی رسول

رو در مدینه کرد که : یا ایها الرسول

 این کشته ی فتاده به هامون حسین توست

وین صید دست و پا زده در خون حسین توست

 این ماهی فتاده به دریای خون که هست

زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست

 این خشک لب فتاده و ممنوع از فرات

کز خون او زمین شده جیحون حسین توست

 این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه

خرگاه از این جهان زده بیرون حسین توست

پس روی در بقیع و به زهرا خطاب کرد

مرغ هوا و ماهی دریا کباب کرد

 کای مونس شکسته دلان، حال ما ببین

ما را غریب و بی کس و بی آشنا ببین

اولاد خویش را که شفیعان محشرند

در ورطه ی عقوبت اهل جفا ببین

 تن های کشتگان همه در خاک و خون نگر

سرهای سروران همه بر نیزه ها ببین

 آن تن که بود پرورشش در کنار تو

غلطان به خاک معرکه ی کربلا ببین

محتشم کاشانی

فصل بهشت و سیب و غزلهای روشن است

فصل دوباره زاده شدن، مرگِ مردن است

گاه خلوص و خلوت و انس است با خدا

یا هرچه غیر حضرت او را ندیدن است

شمع و شب است و شاپرک و شور و هلهله

یعنی کبوتران هِلِه، هنگام رفتن است!

اینجاست فصل زاده شدن در دلِ خدا

اینجا تمامْ خواسته‌هاشان مُبَرهن است

آن میوه‌های نوبری عاشقانه را

فصل تموز نیست ولی گاهِ چیدن است

ابلیس را که می‌شکند سنگ ریزه‌ها

تکرار سرد واژه تکراری« من» است

هر کس خلیلِ بت‌شکنی زاده در دلش

کورا فقط هوای«من»اش سر بریدن است

از حِجر تا حَجَر قدمی کوته است و بس

ترک هواست ورنه چه راه رسیدن است!؟

سعی و صفاست بهره‌ پروانه های عشق

اینجا نه گاه هَروَله وقت دویدن است

اینجا حریم شخصی حق خانه علی است

عیسی برو که بهره تو را لب گزیدن است

این بوی یوسفی که پر است از هوای یاس

یعنی که مسجدی که به حجت مزین است

این چشم زمزم است که می‌گرید از فراق

یا چشم عالمی که پر از شوق دیدن است؟!

غار حرا حقیقت مظلوم عصر کو؟

حالا که وقت ساز حجازی شنیدن است؟!

... 

دل بی حضور دوست در اینجا چه بی صفاست!

وقتی که جمعِ شمع و شب و تیغ و توسن است!

ابوعلی (هادی حسینی)

دیگر به دل غمزده ام سامان نیست

عشقی ست به دل کز همگان پنهان نیست

وصلش به خیال خام من آسان بود

بس تجربه کردیم ولی آسان نیست

از درد غمش چنان پریشانم که

دل را بجز از وصال او درمان نیست

حافظ سخن از موی و میان تا "آن" برد

دلداده او شدیم و او را "آن" نیست؟!

نبود به طریقتش جز عاشق کشتن

آخر چه طریقی که درو بنیان نیست؟!

یعقوب نظر چنان ز هجرش گرید

کو را نظری به یوسف کنعان نیست

در حلقه گیسوان او حیرانم

کس نیست که در حلقه او حیران نیست

از باده جام چشم او سرمستم

وین مستی و سردرد مرا پایان نیست

گفتم چکنم که هجرش از یاد برم

دیدم که مرا چاره بجز قلیان نیست...

ابوعلی (هادی حسینی)

حتی میان این شلوغی ها ، خالی ست جای تو زمانی که

حال مرا حتی نمی فهمد، چشمان خیس آسمانی که...

سخت است شاید باورش اما ، من هم نمی دانم چه می خواهم!

من هم نمی دانم چراهستم! گیرم تو دردم را بدانی که...

من یک غزال سرکشم هرچند، در دام چشمان تو افتادم

یک لحظه از بند تورا اما ، با وسعت کل جهانی که...

"خوشبخت" یعنی اینکه دستانت تنها به دست "من" سند خورده ست

خوشبخت یعنی اینکه "ما" باشیم ، یعنی نباشد "دیگرانی" که...

باران ببارد نم نم وُ نم نم ، ما زیر چتر آسمان باشیم

من پابه پایت ساکت و آرام... آن وقت تو شعری بخوانی که ...

"هرجا که باشم یاد تو هستم" گفتی قرار قصه این باشد

گفتی و من مثل تو خندیدم ، دور از نگاه این و آنی که...

"آرام جان خسته ام هستی. آرام جان خسته ات باشم؟"

 گفتی وُ باور کردمت اما ، باید کنار من بمانی که ...

هر روز بین رفتن و ماندن ... راه مرا چشم تو می بندد

می خواهم از تو بگذرم اما ... آن قدر خوب و مهربانی که...

رویا باقری

«محمدرضا ترکی» استاد دانشگاه و از شاعران کشورمان در واکنش به زیر سوال بردن دوران دفاع مقدس توسط یکی از کارگردانان سینما شعری سروده است.

 گفت عباس کیارستمی آن جنگ و دفاع 

 پیش من یکسره بی معنی و بی مفهوم است

 ضمن ابراز ادب خدمت او میگوییم 

 بی ادب از نظر رحمت حق محروم است 

 معنی جنگ شرف بود و دلاورمردی 

وین سخن پیش حقیقت طلبان معلوم است

 جنگ مفهوم دفاع از وطن و ایمان بود

 وطنی کاین همه در اوج شرف مظلوم است 

 اگر آن روز تو در معرکه غایب بودی 

 و نگفتی که تجاوز به وطن محکوم است، 

 دست کم حرمت خونهای فروریخته را 

 پاس میدار که جز این ستمی محتوم است 

خانه دوست کجا بود؟ همان جا که در آن

 مادری پیر به سوگ پسری مغموم است

 آه از زخم زبانی که هدف میگیرد 

 شیمیایی شده ای را که تنش مسموم است

 هرچه سیمرغ، نه صدمرغ بگیری بی شک

 پیش یک قطره خون شهدا چون بوم است 

 چون که اسکار و نوبل مزد خیانت باشد

 پیش مردان وطن فضله جغدی شوم است 

 از پس عینک تیره به جهان می نگری 

زین سبب روز چو شب در نظرت مکتوم است

 تو هنرمندی و استادی و حرمت داری

 بیگمان طعنه و حرمت شکنی مذموم است 

 عذر میخواهم ازین گونه سخن گقتن خویش 

سخن تلخ شرار است و ادب چون موم است 

 شاید از خشم سخن گفته ای و سهو و خطا 

 هیچکس نیست که از خشم و خطا معصوم است

 وطنی را که تو از عمق دلت میخواهی 

اگر امروز نه در پنجه روس و روم است، 

 علتش جنگ بزرگی ست که از فرط شکوه

 در نگاه تو و امثال تو نامفهوم است!

محمدرضا ترکی

دل بسته ام به خط و به آن خال ... بگذریم

آهو ندیده ای و به هر حال ... بگذریم

یک شهر عاشقت شده ، بانو چه کرده ای؟

مردم برای چشم تو جنجال ... بگذریم

دلتنگ آسمان تو هستم مرا ببخش!

شاهینم و شکسته پر و بال ... بگذریم

جز سرپناه عشق تو جایی ندارم و ...

می ترسم اینکه قلب تو اشغال ... بگذریم

ای گل! خیال وصل تو در خواب هم نشد

ریحانی و به بوی تو از حال ... بگذریم

" ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم "

من دلخوشم به خواجه و این فال ... بگذریم

از خود بگویم؟ از تو چه پنهان که مدتی ست

این شاعر شکسته ی بدحال ... بگذریم

یوسف که نیستم به سلامت گذر کنم

یک شاعرم که داخل گودال ... بگذریم

می خواستم که عقده ی دل وا کنم ، ولی

امشب به احترام غمت لال ... بگذریم

این وعده های پوچ به جایی نمی رسند

امسال هم مطابق هر سال ... بگذریم

 حامد نصیری

تکامل دل زار من از کمال گذشت

سه سال طفل تو بودن هزار سال گذشت

محال بود که آن خارها مرا نکشند

ولی به شوق تو جان من از محال گذشت

پس از تو آب نخوردم به اصغر تو قسم

لبم به یاد تو از جرعه‌ی زلال گذشت

لبت به چوب حراج از بها نمی‌افتد

لبم خرید و پسندید و بی‌سؤال گذشت

برای رنگ و رفو از حنا و شانه چه سود؟

حریر زلف من از مرز پایمال گذشت

نسیم شام وزید و مرا پریش نکرد

نیافت چون به سرم مو، به انفعال گذشت

دهان تنگ تو اینقدرها محیط نداشت

جمالت از اثر سنگ، از جلال گذشت

به غارت حرم تو عروسکم گم شد

پس از تو بازی من بین قیل و قال گذشت

گدای قرص مَه‌ام قرص نان نمی‌خواهم

دلم به عشق هِلال تو از حلال گذشت

مرا همیشه دم خواب بوسه می‌دادی

تو وام دار منی، وعده رفت و مال گذشت

چو رنگ صورت خود می‌پرم به اوج فلک

و بال زخمی من امشب از وبال گذشت

محمد سهرابی

رقص باید که عجین با دف و سرنا بشود

باده خــوب است بـــه اندازه مهیا بشود

داده ام دخترکان سیب بریزند به حوض

گفته ام تا همـه جــا هلهله برپا بشود

شاعران با غزل نیمه تمام آمده اند

دامنت را بتکان قافیــــه پیدا بشود

روسری سر کن و نگذار میان من و باد

سر آشفتگی مـــوی تـــو دعـــوا بشود

هیچکس راهی میخانه نخواهد شد اگر

راز سکر آور چشمـــان تـــو افشا بشود

بلخ تا قونیه از چلچله پر خواهد شد

قدر یک ثانیه آغوشت اگـــر وا بشود

حیف ! یک کـــوه مذابی و کماکان باید

عشوه هایت فقط از دور تماشا بشود

امیر توانا

چون پاره سنگی 

عاشقم

به گنجشکی هراسان

و هربار

نومید بر می گردم به خاک

بر می گردم به خویش

جدا شده ای از نخ نگاهم

چون بادکنک ماه

از تو دورم دور

 دور ...

عبدالجبار کاکایی

چو وصلی نیست باشد، وصله ها ناجورتر بهتر

و پیش چشم مردم، من همان منفورتر بهتر!

برای من که از شیرینی لبهات محرومم

غمدریای شورانگیز چشمت، شورتر بهتر...

تو ماه کامل و من کوچه گردی پیر و دیوانه

من و تو هر چه از هم بی خبر تر،دورتر بهتر

من این چشمی که رویت را نمی بیند نمی خواهم

که یعقوبی که یوسف را نبیند کورتر بهتر

به چشمان عسل رنگت زبانی تلخ می آید

که هر چه چشم شیرین تر، زبان زنبورتر بهتر

مگر نه هرکه بامش بیش برفش بیشتر بانو؟

اگردوریت رنج آور،دلم رنجور تر بهتر...

به چشمان تو دل بستم... ز چشم خلق افتادم

تو با من باش، باشدوصله ها ناجورتر بهتر

حسین زحمتکش