دستهایت روسَری را از وسط تا می کند
این مثلث درمربع سخت غوغا می کند
مثل یک منشور دربرخورد با نور سفید
روسری، رویِ سَرِ تو رنگ پیدا می کند
سبز، قرمز،سرمه ای، فرقی ندارد رنگ ها
صورتِ تو روسری ها را چه زیبا می کند!
می شود هر تارِ مو یک (شب) ولی یک روسری
این همه شب را چطوری در دلش جا می کند؟
باد می ریزد به دورَت حسرتِ تلخِ مرا
باد روزی روسری را از سَرت وا می کند
رامین عرب نژاد
۰ نظر
۲۷ شهریور ۹۳ ، ۲۳:۱۲