آن بى گناهى ام که در آغوشِ آتشم
سودابه ى غزل تویى و من سیاوَشم

بین بهشت و لمسِ تو، ترجیحِ من تویى
از دین خویش و بر تنِ تو، دست میکشم

اسلام و کفر، موى سیاه و سفیدِ توست
چون لفّ و نشر موى تو، هرشب مشوّشم

تو دست خطِ میرعمادى به کِلک و من
سنگ مزارى ام که به خطى مُنقّشم

با وصفِ من شکوه تو محدود میشود
اى بى کران ببخش، که من تیر آرشم

حسین زحمتکش