امشب از مستی ره میخانه را گم کرده ام
آنقدر مستم که راه خانه را گم کرده ام!

در طواف کعبه می جویم خدا را ای دریغ
در میان خانه ، صاحبخانه را گم کرده ام

دست و پای خویش را گم کرده ام از شوق دوست
در کنارم یارم و جانانه را گم کرده ام

خال او گم شد میان خرمن گیسوی او
دام را می بینم اما دانه را گم کرده ام

گفت : از زلف پریشانم چه می خواهی؟ بگو
گفتمش: این جا دل دیوانه را گم کرده ام

شمع را گفتم که : این سان سوختن از بهر چیست؟
گفت: می سوزم چرا پروانه را گم کرده ام!

محمدعلی مجاهدی