بازم به سر زد امشب ای گل هوای رویت 
 پایی نمی دهد تا پر وا کنم به سویت 
 گیرم قفس شکستم وز دام و دانه جستم 
 کو بال آن خود را باز افکنم به کویت 
 تا کی چو شمع گریم ای درین شب تار 
 چون صبح نوشخندی تا جان دهم به بویت 
از حسرتم بموید چنگ شکسته ی دل 
 چون باد نو بهاری چنگی زند به مویت 
 ای گل در آرزویت جان و جوانی ام رفت 
 ترسم بمیرم و باز باشم در آرزویت 
از پا فتادگان را دستی بگیر آخر 
 تا کی به سر بگردم در راه جست و جویت 
 تو ای خیال دلخواه زیباتری از آن ماه 
کز اشک شوق دادم یک عمر شست و شویت
 چون سایه در پناه دیوار غم بیاسای 
 شادی نمی گشاید ای دل دری به رویت

ابتهاج