دوستم داری قبول! اما تو را من بیشتر

خاطرت تسکین دردم هست، دیدن بیشتر

قلب تو آهنربا و سعی من باشد بر آن

جنس قلبم را کنم نزدیکِ آهن بیشتر

لاف عاشق گرچه بر دل می نشیند اما

هرچه گفتن لازم است از عشق، بودن بیشتر

چشم و ابروی تو چون تیر و کمان و در خبر

می شود تکرار هر شب فعل کشتن بیشتر

تا تو در شهر این چنین دل می بری از این و آن 

می تراشد قلب من هر لحظه دشمن بیشتر

عشق، جادویی عجیب...! هرکس گرفتارش شود

چون غمش افزون شود شادیْش، ایضاً بیشتر

شیشه ی عمرم شکست و تازه فهمیدم چرا

زندگی با تو دل انگیز است، مردن بیشتر

"باز می گویم که یادت باشد ای زیبای من

دوستم داری قبول... اما تو را من بیشتر"

محمد حسن علیان نژادی