سمت هیچ راهی نمیروم

مگر راه ِچشم های تو

هرچه تاریکی 

به فروغ ِلهجه ی نورت 

روشن ست 

وهرچه انبوه اندوه

به شکوه خنده ات 

انارستان

من در تماشای ِ نقطه های مبهم ِیک مسیرم

که جاودان میشود

به عبور ِبی تکرار تو 

من حیران ِخواب های تشبیهم

که هربار معطر میشود

به نام تو

سمت هیچ راهی نمیروم

مگر دست های تو 

که سر براورم از هرچه بی راهی

باز برمیگردم به مسیر تو 

نیلوفرثانی