شیرین عسل! به حق شکر ریز خنده ات

نیشم بزن دوباره به لحن گزنده ات

چشمت کشیده تیغ به رویم ز هر طرف

در دل نشسته ابروی خنجر شونده ات

بر روی بام با سبد رخت آمدی

آمد نشست گوشه ی دنجی ، پرنده ات

آمد نشست و گاه خودش را شریک کرد

در گفت و گوی دامن و باد وزنده ات

یک صبح ، حاکمان اقالیم دلبری

دیدند کودتای سفید خزنده ات

حالا فرشتگان مقرّب ، ملازمت

حالا الهه های اساطیر،بنده ات

"روی ار به روی ما نکنی حکم از آن توست"

دل سوخت، رو نشد ز چه برگ برنده ات؟

آرش شفاعی