میان این همه آدم ، همیشه بهتر من
فدای چشم سیاهت شود سراسر من

فقط برای تو اینگونه زنده می مانم
برای اینکه تویی سایه سایه بر سر من

تو از کدام تباری ؟ کدام قبله‌ی سبز؟!
که ذکر توست فقط در نماز باور من

فرشته های نگاهت دریچه‌ی غم را
چگونه باز نکردند بر کبوتر من؟

تو مهربانتر از آنی که گفتنی باشی
چه عاجز است ز درک تو، شعرِ دفتر من

هر آنچه عشق ، خدا آفریده در دل ها
نثار مادر او ، مادر تو ، مادر من


نجمه زارع