پاییز شد فصل بهاری که به من دادند

طی شد تمام روزگاری که به من دادند

.

خورشید پیشم هست اما من نمیبینم

نفرین به این چشمان تاری که به من دادند

.

یعقوب نابینای راه یوسفم کردند

با گریه ی بی اختیاری که به من دادند

.

 از بس نیامد که زمان رفتنم آمد

اینگونه سر شد انتظاری که به من دادند

.

پایان کار من به وصل او نینجامید

آخر چه شد قول و قراری که به من دادند

.

ای جاده ها! ای جمعه ها ای مردم دنیا

کو وعده ی آن تکسواری که به من دادند

.

من آرزوی دیدنش را میبرم شاید

..گاهی بیاید تا مزاری که به من دادند

.

حالا زمستان است و‌من در گور خوابیدم

خورشید من! این خانه تاریک ِ به من دادند 

...

علی اکبر لطیفیان..