پرنده باش! دل آسمان برای تو تنگ است
اگرچه آنچه به راه تو چشم دوخت، تفنگ است

نترس! اهلی دنیا نشو! به خاک نشستن
برای آن که دلش رنگ آسمان شده، ننگ است

همین نشانه ی خوبی ست از شکست نخوردن
همین که با تو زمانه هنوز بر سر جنگ است

کسی به کشتی در گل نشسته، چشم ندارد
همیشه شیشه ی عمر قطار، مقصد سنگ است

پرنده باش و بپر! فارغ از مسیر و رسیدن
همین پریدنت -این جرأت دوباره- قشنگ است..

سجاد رشیدی پور