پلک بگشا نازنینم! صبح ِ زیبایت بخیر
دلربا و بهترینم! صبح ِ زیبایت بخیر

 خاب ِ نوشینت گوارا نوش ِ مژگان ِ خمار
خمره ی ِ چله نشینم! صبح ِ زیبایت بخیر

 ناز بالش از پر ِ قو هم برای ِ تو کم است
 گُلپر ِ ابریشمینم! صبح ِ زیبایت بخیر

 تن بلور ِ مو طلایی! آفتابی کن مرا
 روشنی بخش ِ زمینم! صبح ِ زیبایت

 بخیر گونه های ِ نقره ات یاقوت ِ گُل انداخته
 قرص ِ ماه ِ شرمگینم! صبح ِ زیبایت بخیر

 هر سپیده با تو آغاز ِ بهاری دیگر است
 خنده کن تا گُل بچینم، صبح ِ زیبایت بخیر

 با چنین عطر ِ تنی از رشک میسوزد بخور
 خوشتراش ِ مرمرینم! صبح ِ زیبایت بخیر

چشم زیتون ِ لب انجیری! بده صبحانه ام
مریم ِ معبدنشینم! صبح ِ زیبایت بخیر

 مهربانی هدیه کن با شُرشُر ِ رود ِ دو دست
 سیب ِ فردوس ِ برینم! صبح ِ زیبایت بخیر

 عشقی و عینت عسل، شینت شکر، قاف ِ تو قند
 شور ِ شیرین آفرینم! صبح ِ زیبایت بخیر

 تاب آوردم شب ِ دلتنگی ام را تا سحر
 تا تو را از نو ببینم، صبح ِ زیبایت بخیر

 محشر است این شعر و می پرسد خدا او یا بهشت؟
من تو را برمی گزینم، صبح ِ زیبایت بخیر

شهراد میدرى