چون غنچه ی لب دوخته دارم دل تنگی
افتاده ام افسوس به دام دل سنگی

در راه توام ، آینه ی چشم به راهی
در کوی توام،پنجره ی گوش به زنگی

زیباتر و بالاتر و رعناتر از اویی
بر بام تو ای ماه ! کمین کرده پلنگی

یک روز اگر سادگی ات ورد زبان بود
می بینمت ای آینه هر روز به رنگی

مات رخ ماه توام افسوس که دستی
در برکه ی آرامشم انداخته سنگی

ناگفته و نا خوانده غزل دارم و آواز
با قافله ی مرگ بگویید درنگی...

سعید بیابانکی