یاد باد انکه نهانت نظری بامابود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

یاد باد انکه چو چشمت به عتابم می کشت
معجز عیسویت در لب شکر خا بود

یاد بادانکه صبوحی زده در مجلس انس
جز منو یارنبودیم وخدا با ما بود

یاد باد انکه رخت شمع طرب می افروخت
وین دل سوخته پروانه نا پروا بود

یادباد انکه دران بزمگه خلق وادب
انکه او خنده مستانه زدی صهبا بود

یاد باد انکه چو یاقوت قدح خنده زدی
درمیان من ولعل تو حکایتها بود

یاد باد انکه نگارم چو کمر بربستی
دررکابش مه نو پیک جهان پیما بود

یادبادانکه خرابات نشین بودم ومست
وانچه در مسجدم امروز کمست انجا بود

یاد باد انکه به اصلاح ثمامی سدراست
نظم هر گوهر نا سفته که حافظ را بود

حافظ